Βάλακρος

Είδος Ονόματος: 
Ανθρωπωνύμιο
Φύλο: 
Αρσενικό
Παράλληλοι τύποι: 

Balacrus (4ος αι. π.Χ., Μακεδονία, γραμματεία). Βλ. και Βάλαγρος.

Χρονολόγηση: 
4ος αι. π.Χ.
3ος αι. π.Χ.
2ος αι. π.Χ.
4ος-3ος αι. π.Χ.
3ος-2ος αι. π.Χ.
Πηγές/τεκμήρια: 

(1) Μακεδονία ;3ος-2ος αι. π.Χ.,  IPerg 201 (2)  Μακεδονία ;380-322 π.Χ., Αρριανός, Ανάβ. 2.12. 2· Διόδωρος 18.22.1· Φώτιος, Βιβλ. 166, σ. 111a-b (RE (1)· Berve 1926, 200· JNG 14 (1964), 79-82)  (3) Μακεδονία 333-332 π.Χ., Αρριανός, Ανάβ. 1.29.3· 3.5.5-6 (RE (2)· Berve 1926, 199)  (4) Μακεδονία ;332 π.Χ., Κούρτιος 4.5.13 (Berve 1926, 203) (5) Μακεδονία 331-329 π.Χ., Αρριανός, Ανάβ. 3.12.3· 3.13.5· 4.4.6· Κούρτιος 8.11.22 (RE (3)· Berve 1926, 202) (6)  Μακεδονία 327 π.Χ., Αρριανός, Ανάβ. 4.24.10 (RE (4)· Berve 1926, 201) (7) Μακεδονία < Αίγυπτος 257 π.Χ., PLond 1953.12, 28 (8) Μακεδονία π. 280 π.Χ., Διονύσιος Αλικαρνασσέας, Ρωμαϊκή Αρχαιολογία 20.9.1 (πρβ. Σουίδας s.v. Πύρρος) (9-10) Μακεδονία < Βοιωτία 2ος αι. π.Χ., SEG XXV 540 (11) Μακεδονία (Βοττιαία-Βέροια) 3ος αι. π.Χ., Πολύβιος 17.8.5 (12) 223 π.Χ., ΕΚΜ 1, Βέροια 4.37 (13) 168 π.Χ., Πολύβιος 29.4.6 (14) Μακεδονία (Βοττιαία-Τύρισσα) 2ος αι. π.Χ., SEG XLVII 999.23 (15) Μακεδονία (Χαλκιδική-Τορώνη) 4ος-3ος αι. π.Χ., Epigr. Anat. 21 (1993), 15 αρ. 1 & BE 1995, αρ. 521

Συνολικός αριθμός εμφανίσεων (προσώπων) σε όλο το LGPN: 
22
Βιβλιογραφία: 

LGPN IV.  Σούδα Π 3232· Hoffmann 1906, 175-176· Krahe 1935, 97-102· Russu 1938, 178-179·  Robert 1951, 163-164· Robert 1983, 233· Kalleris 1954 [1988], 291-292, κ.α.·  Hatzopoulos 2000, 106. Για την προσωπογραφία βλ. Tataki 1988, 320· Reger 1991, 151-154· Tataki 1998, 77 αρ. 19, 20· 278 αρ. 12, 13, 14· 279 αρ. 15, 16, 18, 19, 20, 21· 280 αρ. 22, 23, 24· Lada 2002, E1560. 

Σχόλια: 

Αβέβαιης ετυμολογίας (βλ. Hatzopoulos 2000, 106). Κατά τον Hoffmann (1906, 175-76, 188, 199, 227), πρόκειται για παρωνύμιο (βαλακρός 'φαλακρός') κατά τα ελλ. Φάλακρος και Φαλακρίων (εναλλαγή Β/Φ). O Krahe (1935, 97-102) το συγκαταλέγει στα ιλλυρικής προέλευσης, ενώ ο Russu (1938, 178-79) στα θρακοφρυγικής. O Kalleris (1954, 289, 291, 293∙ 1976, 359, 365, 407, 409-413, 417-18, 422-24, 426, 429, 432, 436-37, 455) θεωρεί το όνομα ελληνικό, πανελλήνιας διάδοσης κατά την ελληνιστική περίοδο. Σχολιάζει εκτενώς το θέμα της φωνητικής παραλλαγής ειδικής στη μακεδονική διάλεκτο (Β/Φ). Ο Hatzopoulos (2000) το κατατάσσει στα αβέβαιης ετυμολογίας, μη σαφώς ταξινομήσιμα. Άλλα λεξικά αποδέχονται πως πρόκειται για τη γνωστή μακεδονική εναλλαγή ηχηρών δασέων με άηχα δασέα και άρα πρόκειται για ινδοευρωπαϊκή λέξη, και άλλα ότι πρόκειται για προελληνική εναλλαγή ηχηρών και δασέων συμφώνων, δεν έχει επομένως ΙΕ ετυμολογία. Φαλακρός, Βάλαγρος και Βάλακρος είναι αναμφίβολα ομόρριζα.                     

Πρωιμότερη αναφορά από τη Μακεδονία τον 4ο αι. π.Χ. Τελευταίες αναφορές από την Καρία τον 1ο αι. μ.Χ.  

Όνομα μακεδόνων αξιωματούχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου (τεκμήρια αρ. 2, 3, 4, 5, 6).

Γεωγραφική διασπορά: