Μάν[ου]ς; (γεν., ελλην.-αυτοκρ. περ., Θεσσαλία), Manes (αυτοκρ. περ., Κάτω Ιταλία), Μάνητος (1ος αι. π.Χ./1ος αι. μ.Χ., Ιωνία)
(1) Μακεδονία (Βοττιαία-Πέλλα) 3ος αι. π.Χ., Τουλουμάκος & Σβέρκος 2001, 73 αρ. 1 (= Παπακωνσταντίνου & Διαμαντούρου 1971, 140 αρ. 223)