Ε69

4.ἀνθύπατος: παρόλο που όλοι οι αυτοκράτορες εκτός Ιταλίας ασκούσαν εξουσίες ανθυπάτου, τον τίτλο αυτό έφεραν κυρίως οι Αντωνίνοι, ένας από τους οποίους πρέπει να ήταν και ο αυτοκράτορας της συγκεκριμένης επιγραφής. Πιθανόν πρόκειται για τον αυτοκράτορα Αδριανό, για τον οποίο οι επιγραφικές μαρτυρίες της Κρήτης είναι περισσότερες.

7. Οι δύο κάθετες κεραίες (Υ. 0.05-0.055 μ.) ίσως αποτελούν ρωμαϊκό αριθμό.

Η επιγραφή αυτή μαζί με μία ακόμα από το Ροδωπού (την οποία η Guarducci συμπεριέλαβε στις επιγραφές του Δικτύνναιου) αποτελούν τους μοναδικούς σωζόμενους οδοδείκτες ή μιλιάρια της Κρήτης. Το σωζόμενο κείμενο της επιγραφής από τη Βιράν Επισκοπή αποτελεί πιστή μετάφραση των σίχων 6, 7, και 8 της λατινικής επιγραφής από το Ροδωπού. Το πρώτο τέταρτο του 2ου αι. μ.Χ. τα ιερά χρήματα του Δικτύνναιου χρηματοδοτούν ένα δημόσιο οδικό έργο. Η εύρεση των δύο οδοδεικτών συνηγορεί υπέρ της πρότασης ότι η κατασκευή των δρόμων δεν ήταν τοπικού χαρακτήρα αλλά μάλλον αφορούσε τη σύνδεση του ιερού με τη Γόρτυνα, την πρωτεύουσα του νησιού, γεγονός που δικαιολογεί τη χρηματοδότησή του από το θησαυροφυλάκιο του ιερού. Η χρηματοδότηση από το Δικτύνναιο της κατασκευής οδών και του τρίστρατου της Γόρτυνας ίσως σχετίζεται με την επιρροή των ρωμαίων εμπόρων οι οποίοι συναλλάσσονταν με το ιερό και για τους οποίους το σταυροδρόμι αποτελούσε χώρο λατρείας. Οι οικονομικές δραστηριότητες του Δικτύνναιου φανερώνουν τη συνεργασία ιερατείου και αυτοκρατορικής/επαρχιακής διοίκησης για την εξασφάλιση των αμοιβαίων συμφερόντων τους.