O συγγραφέας υποστηρίζει ότι τα πρόσθετα γράμματα <χ, φ, ψ> (σε σχέση με τα υπόλοιπα που σε μεγάλο βαθμό προέρχονται απευθείας από το φοινικό αλφάβητο) δημιουργήθηκαν αρχικά στη βάση του γράμματος <θ>, το οποίο αντιπροσώπευε το δασυνόμενο αντίστοιχο του <τ>. Αργότερα δημιουργήθηκαν δύο βασικές παραλλαγές του ελληνικού αλφαβήτου, το "μπλε" (ανατολικό) αλφάβητο και το ‘κόκκινο’(δυτικό) αλφάβητο, το οποίο επικράτησε στο μεγαλύτερο μέρος της κυρίως Ελλάδας (και την Εύβοια). Τα δύο αυτά αλφάβητα παρουσίαζαν κάποιες διαφορές (και) ως προς τη φωνολογική αξία ορισμένων από αυτά τα νέα σύμβολα. Τελικά μια μορφή του "μπλε" αλφαβήτου (το μιλησιακό-αττικό) σταδιακά επικράτησε παντού από τον 4ο αι. π.Χ. κεξ.
Transactions of the American Philological Association (TAPhA) 117