Πηλός ανοικτός καστανός (7.5ΥR 6/4) πάνω από τον ώμο και ερυθρωπός (2.5ΥR 6/6) χαμηλότερα με ανοικτό τεφρόχρωμο (5ΥR 7/1) πυρήνα κατά τόπους. Περιέχει λευκά και σκοτεινόχρωμα εγκλείσματα, και πολύ μεγάλη ποσότητα ασημόχρωμου και χρυσίζοντος μαρμαρυγία.
Η εξωτερική επιφάνεια καλύπτεται από αραιό, εξίτηλο, μελανό γάνωμα απολεπισμένο κατά τόπους.
α) Χαμηλά στη ράχη της λαβής βαθύ χάραγμα. β) Δεξιά της λαβής στον ώμο, τρία γράμματα χαραγμένα με επιμέλεια και πλατύ εργαλείο (γλυφίδα ή κολαπτήρα) λόγω του πλάτους των κεραιών και με φορά ες ευθύ.
Μεθώνη Πιερίας Ι, 5
vacat? ΘΕΟ vacat
vacat? Θεο() vacat.
Τα σχήματα των γραμμάτων δεν είναι από τα χαρακτηριστικότερα του αλφαβήτου για τη σύγκρισή τους με παρόμοια των τοπικών αλφαβήτων, εκτός ίσως του Ε με την έντονη κλίση των οριζόντιων κεραιών προς τα κάτω. Τα Θ και Ο χαράχτηκαν με βοήθεια διαβήτη, η οπή του οποίου στο κέντρο τους είναι έντονη. Σύμφωνα με τους Jeffery & Johnston (1990, 67), πριν από τις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. δεν υπήρχε χάραγμα κυκλικών γραμμάτων με χρήση διαβήτη. Το ⊗ ή ⊕ δίνει την εντύπωση περισσότερων των δύο εσωτερικών κεραιών, ενώ η οπή στη δεξιά περιφέρεια του Ο ίσως αντιπροσωπεύει την πρώτη προσπάθεια του χαράκτη για τη χάραξη του γράμματος, η οποία όμως απετράπη από ένα μεγάλο λευκό έγκλεισμα στο συγκεκριμένο σημείο. Το Ο = ο ή ου ή ω.
Το ενδεχόμενο της ανάγνωσης μιας γενικής θε (θεοῦ) ως αναθηματικής επιγραφής δεν είναι πολύ πιθανό, και λόγω του αγγείου και λόγω του χώρου εύρεσης. Μάλλον πρόκειται για αρχή ονόματος συντομογραφημένου, ίσως σε πτώση γενική (βλ. και αρ. 1–4 και 22), για το οποίο όμως, αν το πρώτο συνθετικό είναι πράγματι το Θεο(), οι πιθανές συμπληρώσεις είναι πολλές (Bechtel 1917, 202–207 και LGPN, s.v.).
