Αναλυτική επιχειρηματολογία υπέρ της ερμηνείας της φωνολογικής / φωνητικής αλλαγής τύπου ἐννέα (αρχαία ελληνική) > εννιά (νέα ελληνική) ως μιας μορφής συνίζησης (το /e/ γίνεται ημιφωνικό) + δημιουργίας συνοδίτη φθόγγου /j/ κατόπιν) αντί της παραδοσιακής ερμηνείας, δηλ. ως ανομοίωσης φωνηέντων καθ' ύψος (ἐννέα > εννία > εννιά).
Journal of Greek Linguistics 3