Λειασμένη η οπίσθια επιφάνεια.
Επιμελημένη βαθιά χάραξη μεταξύ οδηγών (ύψος: 0.07 μ.), εκτός από τους στίχους 6-7, στους οποίους δεν υπάρχουν οδηγοί. Ο χαράκτης χρησιμοποιεί τριγωνική στιγμή στο μέσον της θέσης γράμματος ως στίξη.
Tzifopoulos 2009, 126-127, αρ. 17.
[- - - - - - - - - - - - -]
[- - - - - Ἰ?]ο̣ύλιον
[- - - - - - - -]ου υἱὸν
[- - - - - -]ος • ΑΓΙΠ̣-
5 [- - - - - -]υσας ἐκ τ-
[ῶν - - -]ν̣ημάτων̣
[- - - - - - ]τερον. vacat
vacat
Ακρέμονες στις απολήξεις των κεραιών των γραμμάτων.
2.[ - Ἰ?]ο̣ύλιον: η συμπλήρωση δεν είναι βέβαιη. Η κατάληξη -ούλιον δεν αντιστοιχεί απαραίτητα σε ρωμαϊκό όνομα.
3. Το πατρώνυμο σε γενική.
4. Το όνομα του αναθέτη σε ονομαστική και μετά τη στίξη πιθανόν το επώνυμό του Ἄγιπ̣|[πος].
5-6.Πιθανόν [ἀρχιερατε-, (ή θ), ή ερατε]ύσας ἐκ τ|ῶν ἰδίων δαπα?]ν̣ημάτων̣. Το ουσιαστικό δεν απαντά στις επιγραφές της Κρήτης.
7.Ίσως [πρό]τερον ή πιθανότατα [τὸ δεύ]τερον.
Το κείμενο σώζεται πολύ αποσπασματικά αλλά οι αιτιατικές στους στίχους 2-3 και οι ονομαστικές στους 4-5 αποτελούν ενδείξεις για μια τιμητική επιγραφή.
