Ο χαράκτης, πιθανότατα από αβλεψία, αντέστρεψε τα δύο αρχικά σύμφωνα ΧΣ=Ξ σε ΣΧ για την απόδοση ενός φθόγγου ιδιαίτερα προβληματικού σε όλα τα τοπικά αλφάβητα (Jeffery & Johnston 1990, 25–28 και 32. Threatte 1980, 20–21 και Threatte 1996, 677. Immerwahr 1990, 62. Wachter 2001, 230–231 §110). Τα σχήματα των γραμμάτων, σύμφωνα με τους πίνακες των Jeffery & Johnston (1990, 89, 66, fig. 26) για τη ‘Αττική’, είναι: Ε1 (αλλά με προέκταση της κάθετης και προς τα πάνω), Ι2, Ν2, ΧΣ1 (αλλά εξασκελές Σ, για το οποίο βλ. αρ. 1). Το σχήμα των λίγων σωζόμενων γραμμάτων δεν επιτρέπει την ασφαλή διάγνωση του αλφαβήτου ως ‘αττικού’, αφού το ΧΣ=Ξ απαντά επίσης στην Βοιωτία (Jeffery & Johnston 1990, 89, fig. 28 και 90), στην Αίγινα (Jeffery & Johnston 1990, 109, fig. 32), στην Πάρο και στη Θάσο (Jeffery & Johnston 1990, 289, fig. 44), στη Ρόδο και στη δωρική εξάπολη (Jeffery & Johnston 1990, 345, fig. 47).
