Μθ2237: Επιγραφή και χάραγμα

Πρόκειται για το όνομα του κατόχου του αντικειμένου σε πτώση γενική με την κατάληξη ασυναίρετη: Ἀντεκύδεος (Ἀντεκύδους), χωρίς το εύκολα εννοούμενο συνδετικό ρήμα εἰμί (βλ. αρ. 1–3 και 22). Η ορθογραφία του ονόματος μάλλον δικαιολογείται ως αβλεψία χάραξης Ε αντί Ι. Προβληματίζει, πάντως, η ύπαρξη και ενός άλλου ονόματος με πρώτο συνθετικό αντε- σε θεσσαλική επιγραφή από τις Φερές του 4ου αιώνα π.Χ. (SEG 51.735 και 52.566: Προύταρχος (δηλαδή Πρώταρχος) Ἀντεμεδόντειος). Βλ. και Chantraine 1980, 91–92, s.v. ἄντα, ἄντην, ἄντι. Για τη χρήση του Ϙ πριν από το Υ βλ. Jeffery & Johnston 1990, 33–34 και Threatte 1980, 22–23. Το όνομα Ἀντεκύδης (Ἀντικύδης < ἀντί+κῦδος(;) Bechtel 1917, 57–61, 269–270) είναι αμάρτυρο, αν και με την πρόθεση ἀντί ως πρώτο συνθετικό και το -κῦδος- ως πρώτο ή δεύτερο συνθετικό μαρτυρείται πληθώρα ονομάτων (LGPN, s.v.).