Αναθηματική επιγραφή από τη Σπάρτη (τέλη 3ου αι π.Χ.). Ξεχωρίζει η συνύπαρξη αρχαϊκών και καινοτόμων γλωσσικών στοιχείων: π.χ. η χρήση δυικού αριθμού, ο οποίος απαντά σπάνια, δηλ. ως αρχαϊσμός σε λακωνικές θρησκευτικές επιγραφές, αλλά και η χρήση της νέας κατάληξης -καν στον β΄ αόριστο (ἀνέσηκαν). Γνωστά χαρακτηριστικά της (όψιμης κυρίως) λακωνικής, όπως η εξασθένηση και (τελικά) αποβολή του συριστικού μεσοφωνηεντικά και η τροπή του <θ> σε <σ> απαντούν επίσης.
Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik (ZPE) 141