Όπως διαφαίνεται από τη μελέτη επιγραφικών κειμένων της θεσσαλικής, ιδίως από τον 3ο και 2ο αι. π.Χ., η ρηματική όψη (θέματα ενεστώτα vs. αορίστου) δεν καθορίζεται απλώς από μορφολογικούς και λεξικούς παράγοντες, όπως συνήθως πιστεύουμε ότι συμβαίνει στην ελληνική και άλλες γλώσσες, αλλά και από (μορφο)συντακτικές παραμέτρους, π.χ. από τη σχέση του ρηματικού τύπου με το αντικείμενο, το είδος και το νόημα της πρότασης κτλ. Σε ορισμένες περιπτώσεις σημείωνεται ‘ουδετεροποίηση’ της αντίθεσης των δύο θεμάτων, μολονότι η εκτίμηση της (μορφο)συντακτικής παραμέτρου καθώς και της ενδοθεσσαλικής γλωσσογεωγραφίας περιορίζουν αριθμητικά αυτές τις περιπτώσεις.
Μελέτες για την Ελληνική Γλώσσα 24 (= Studies in Greek Linguistics / Πρακτικά της 24ης Ετήσιας Συνάντησης Εργασίας του Τομέα Γλωσσολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 9-11 Μαΐου 2003)