Οι θέσεις για τη γλώσσα των Μακεδόνων και την προέλευσή τους παρουσιάζονται ως διαφορετικές απαντήσεις σε ένα ζήτημα δυσεπίλυτο λόγω πενιχρών δεδομένων και συχνά φορτισμένο πολιτικά: η μακεδονική ως γλωσσικό κράμα με βάση ιλλυρική (π.χ. Bonfante) ή ελληνικής προέλευσης με επιδράσεις ιλλυρικές και θρακικές (π.χ. Kretschmer), ως ελληνική διάλεκτος (π.χ. Hoffmann), με ποικίλες απόψεις για τη θέση της εντός της ελληνικής, τέλος ως γλώσσα ενός εξελληνισμένου λαού άλλη από την ελληνική (π.χ. Russu). Επίσης, δίνονται στοιχεία της ελληνικά (π.χ. λεξιλογίου), καθαρά διαλεκτικά (π.χ. α έναντι του η στην αττική κοινή), όπως και μη ελληνικά (πέραν της γραμματικής, π.χ. τοπωνύμια).
Langues indo-européennes