Η μακεδονική διάλεκτος

Η μακεδονική διάλεκτος, παρόλη τη σπανιότητα των άμεσων γραπτών πηγών και τις όποιες αντιφατικές απόψεις ορισμένων αρχαίων συγγραφέων, διαθέτει βασικά γλωσσικά χαρακτηριστικά που βρίσκονται κοντά σε αυτά της αρχαίας ελληνικής (αττικής), έστω και με κάποιες διαφορές: <β, γ, δ> αντί <χ, φ, θ> (π.χ. κεβαλά, νίβα, αἴδουσα αντί για κεφαλή, νίφα, αἴθουσα), <ρρ> αντί <ρσ> (π.χ. Κορραῖος), <νν> (< *σν) (π.χ. Κρατέννας). Ωστόσο η συγγένειά τους προκύπτει και από ένα άλλο βασικό κοινό γλωσσικό χαρακτηριστικό, δηλ. από το γεγονός ότι μόνο η μακεδονική και η ελληνική τρέπουν τα "ιαπετικά" (: ινδοευρωπαϊκά) χειλοϋπερωικά είτε σε χειλικά είτε σε οδοντικά σύμφωνο: το πρώτο δεν συμβαίνει σε καμία άλλη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα της χερσονήσου του Αίμου (= Βαλκανίων), ενώ το δεύτερο σε καμία άλλη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα γενικότερα.