Η λεσβιακή διάλεκτος

Ο René Hodot συζητά εδώ τη λεσβιακή διάλεκτο, επισημαίνοντας ότι οι καθιερωμένοι όροι αιολική διάλεκτος ή αιολική της Μικράς Ασίας είναι λανθασμένοι και πρέπει να απορριφθούν. Αντίθετα πιο ενδεδειγμένος φαίνεται να είναι ο όρος λεσβιακή διάλεκτος για τις τρεις περιοχές στις οποίες αναφέρονται οι πιο πάνω όροι, δηλαδή για την Τένεδο με κάποιες παρακείμενες μικρασιατικές εγκαταστάσεις στην περιοχή της Τρωάδας, για τη Λέσβο και τη Νήσο, καθώς και για την Αιολίδα, δηλαδή τη στενή παράκτια λωρίδα ανάμεσα στους ποταμούς Κάϊκο και Έρμο στη δυτική Μικρά Ασία. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα διάφορα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της λεσβιακής διαλέκτου, φωνολογικά και μορφολογικά, τόσο αυτά που λογίζονται ως αρχαϊκά όσο και τα νεωτερικά στοιχεία. Τρεις χρονολογικές φάσεις διακρίνονται για τη λεσβιακή, η πρώιμη (περίπου 600 π.Χ.) με τις συνθέσεις του Αλκαίου και της Σαπφούς, μια δεύτερη περίοδος που εκτείνεται από τον 6ο έως τον 3ο π.Χ. αιώνα από όπου έχουμε και τη μεγαλύτερη έκταση του επιγραφικού υλικού, και η όψιμη ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδος (μέχρι τον 2ο/3ο π.Χ. αι.), περίοδο κατά την οποία συναντούμε κάποιες αναβιώσεις παλαιότερων στοιχείων, ενώ στοιχεία της κοινής φαίνεται ότι είχαν αρχίσει να εμφανίζονται ήδη από τον 4ο π.Χ. αιώνα.