Αναλυτική μελέτη της μορφολογίας (ουσιαστικά, επίθετα, αντωνυμίες, αριθμητικά, ρήματα) της γλώσσας των (μη λογοτεχνικών) ελληνικών παπύρων, αλλά και πολυάριθμων οστράκων, από τη ρωμαϊκή και πρώιμη βυζαντινή περίοδο (περ. εφτά πρώτοι αιώνες μ.Χ.). Το συντριπτικό ποσοστό των κειμένων (99%) προέρχεται από την Αίγυπτο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις διαλεκτικών στοιχείων η γλώσσα των παπύρων είναι η ελληνιστική κοινή.